Ahilik,13.Yüzyılda
Anadolu’dan yayılarak oldukça geniş bir coğrafyada egemen olmuş; çalışmayı
ibadet sayan kalite ve güveni esas alan yardımlaşma ve dayanışmaya dayalı bir
çalışma ve ahlak anlayışını ifade etmektedir.
Ahilik felsefesinin temelinde, insana özgü
değerler ve insanı mutlu etme düşüncesi bulunmaktadır. Kavramsal olarak Ahi
kelimesinin kaynağı tasavvuf erbabı arasında kullanılan kardeşim(ahi) ve eli açık
cömertanlamlarına gelen Türkçe akı
kelimesine dayanmaktadır.Ahi kavramı ahilik önderlerine verilen bir sıfat,
Ahilik ise mesleki ve ahlaki bir örgüttür.
İş hayatı
örnek almalı! Ahilik
teşkilatı o dönemde kişilere bir meslek ve sanat öğretirken aynı zamanda sosyal
hayatı düzenleyen kuralları benimsemekte, helal kazanç yoluyla onurlu, ahlaklı
ve erdemli yaşamayı teşvik etmekteydi. Bir yandan zaviyelerde ahlaki eğitim
yapılırken bir yandan da kişiye meslek kazandırma çabası sürdürülmekteydi.
Sistemli ve adaletli bir kariyer sistemi öngören Ahilik düşüncesinde iş yeri
açmak belirli kurallara ve belli düzeydeki olgunlaşmaya bağlıydı. Bir kişinin
kendi iş yerini açabilmesi için farklı kademelerinden geçmesi ve en az üç usta
yetiştirmesi gerekiyordu. Kariyer basamakları sosyal girişimcilik esasına
dayanıyordu. Ortalama 10 yaşındaki çocuklar bir ustanın yanında yamak olarak iş
hayatına atılıyordu. Özel bir törenle çıraklığa terfi eden yamaklar, hem
mesleği öğreniyor hem de iyi insan olmak için yetiştiriliyordu.
Harama bakma
haram yeme, haram içme Doğru-sabırlı-dayanıklı ol, yalan söyleme, büyüklerden
önce söze başlama, kimseyi kandırma, kanaatkâr ol, dünya malına tamah etme,
yanlış ölçme-eksik artma, kuvvetli durumda iken affetmesini, hiddetli iken yumuşak
davranmasını bil!
Yorumlar
Yorum Gönder